در علم پزشکی LDL کوتاه‌شده عبارت لیپوپروتئین با چگالی کم است و کلسترولی مضر محسوب می‌شود.
مقادیر زیاد این نوع کلسترول در دیواره رگ‌ها و بافت‌های بدن رسوب می‌کند. چربی LDL از مقدار زیادی کلسترول و مقدار کمی پروتئین تشکیل شده است. به طور دقیق، LDL حاوی 45 درصد کلسترول و 20 درصد پروتئین و مقدار کمی تری گلیسیرید است. LDL کلسترول را به بخش‌های مختلف بدن انتقال می‌دهد و اگر به دیواره عروق بچسبد و مقدار آن زیاد باشد سبب بروز مشکلات جدی می‌شود.
وظیفه LDL در بدن انتقال کلسترول و انواع دیگر چربی در خون است. اگر سطح LDL خون بالاتر از حد طبیعی باشد، موجب تنگ و باریک شدن رگ‌ها و اختلال در عروق کرونل می‌شود و به تبع مشکلات جدی را برای مغز و قلب ایجاد می‌کند. LDL بالا احتمال بروز سکته قلبی، ایست قلبی و سکته مغزی را افزایش می‌دهد.
پزشکان توصیه می کنند که از مصرف چربی، کلسترول، مواد غذایی پرکالری و پرنمک جلوگیری شود و با افزایش فعالیت بدنی و کنترل وزن، افراد میزان LDL خون خود را مناسب و ثابت نگه دارند. گاهی اوقات در صورت بالا بودن LDL، پزشک معالج علاوه بر توصیه‌های مخصوص برنامه غذایی و سبک زندگی، داروهایی نیز تجویز می‌کند تا به بیمار کمک کند سریع‌تر سطح LDL خونش را به حد طبیعی برساند.
گاهی اوقات بر اثر ابتلا به برخی بیماری‌ها و اختلالات همچون دیابت، چاقی، مشکلات کلیوی، بیماری‌های عفونی، اعتیاد، استعمال دخانیات، نارسایی کلیوی و مشکلات غده تیروئید سطح LDL خون افزایش می‌یابد.
مقدار طبیعی و مناسب LDL حدود 100 تا 130 میلی‌گرم در دسی لیتر گزارش شده است. افرادی که از مشکلات قلبی عروقی رنج می‌برند بهتر است سطح LDL خون خود را به زیر 110 برسانند. به طور کلی، 130 میلی‌گرم در دسی لیتر حد طبیعی است اما اگر میزان LDL به 130 تا 160 میلی‌گرم در دسی لیتر برسد، کمی نگران‌کننده و خطرناک است. اگر LDL به بیش از 160 برسد، وضعیت بیمار نگران‌کننده و بسیار خطرناک در نظر گرفته می‌شود.
این توضیحات فقط به عنوان راهنمای اولیه ارائه می شوند تا شما با مکانیسم عمل مواد شیمیایی حمل‌شده در خون بیشتر آشنا شوید. هر گونه تفسیر دقیق نیاز به تداخل و دقت پزشک مورد نظر دارد و برای جزئیات بیشتر حتما به پزشک مراجعه کنید.
منبع: Medical News Today
Medical Daily
